بیوگرافی بزرگان کاراته kyokushin fighters biography

بیوگرافی شیهان اندی هوگ:

بیوگرافی و زندگینامه شیهان فرانسیسکو فیلهو قهرمان کیوکوشین:

شیهان مسعود همایونپر رئیس سبک ماتسوئی در ایران:

شیهان فرزاد فروزان:

شیهان امیرهوشنگ شاه‌قلعه‌ای:

...

برای دیدن ادامه متن به ادامه مطلب بروید...

اندی هوگ در هفتم ماه سپتامبر 1964 در روستای و هلن سوئیس چشم به جهان گشود.

چون مادرش نمی‌توانست او را اداره کند

اندی هوگ در هفتم ماه سپتامبر 1964 در روستای و هلن سوئیس چشم به جهان گشود.

چون مادرش نمی‌توانست او را اداره کند، اندی خیلی زود از او جدا شد تا به محیط جدید عادت کند. او چند سال اول زندگیش را در نوانخانه سپری کرد تا اینکه مادربزرگش سرپرستی وی را در سن 3 سالگی تقبل نمود.

گفته شده است که شرایط زندگی اندی او را از سایر همکلاسیهایش قلدرتر ساخته بود. وقتی یکی از دوستانش زمین تمرین محلی کاراته را به او معرفی کرد، اندی تنها 10 سال داشت. از آن زمان به بعد او شروع به یادگیری دروس کاراته کرد بطوری که بتواند حمله دیگران را پاسخ دهد. اندی به سرعت پیشرفت می‌کرد. در آن زمان فدراسیون کاراته سوئیس قوانین را بصورتی تغییر داد تا نوجوانان نیز بتوانند با بزرگسالان در تمامی مسابقات قهرمانی کاراته سوئیس شرکت کنند و اندی به راحتی در این مسابقات پیروز شد!

وقتی اندی برای نخستین بار در سومین دور از مسابقات آزاد جهانی کیوکوشین در سال 1983 پا به میدان مبارزه گذاشت فقط 19 سال سن داشت. اندی جوانی تازه وارد و با ذکاوت بود و جهانی را با تکنیک و مهارتهای منحصر به فرد مبارزه خود تحت تأثیر قرار داده بود. 4 سال بعد در چهارمین دوره از مسابقات آزاد جهانی کیوکوشین که در سال 1987 برگزار شد، اندی به سادگی با غلبه بر مبارزان قدری مانند ماسودا (Masuda) از ژاپن، آدمیر داکاستا (Admir Da Costa) از برزیل که هر دو نیز در آزمون نهائی کیوکوشین با 100 نفر کومیته داده، پیروز شده بودند، به دور پایانی راه یافت. فینال چهارمین دور از مسابقات آزاد جهان او، مبارزه‌ای بود در مقابل قدرترین مبارزان فنی که تا کنون در تاریخ کیوکوشین سابقه نداشته است: ماتسویی (Matsui) و اندی (Andy) در آن دوره، نخستین باری بود که یک مبارز غیر ژاپنی در فینال این مسابقات حضور به هم رسانیده بود و امروز کاراته کاران کیوکوشین‌کا و عاشقان مبارزه هنوز هم در سراسر دنیا از آن فینال با شکوه و نتیجه آن به خوبی یاد می‌کنند. اما نتیجه آن چندان اهمیتی ندارد بلکه اندی راه را برای مبارزان غربی و اروپائی گشود و به جهان ثابت کرد که در سایه تمرینات سخت و فنون واقعی هر کسی می‌تواند به مقام قهرمانی دست یابد. برای اکثر مردم، اندی برنده واقعی فینال مسابقات بود و باید به مقام قهرمانی چهارمین دوره از رقابتهای آزاد جهانی می‌‌رسید. یک سال بعد از هفدهم سپتامبر سال 1988، یک مسابقه کاراته کیوکوشین مخصوص در شهر سرسی (Sursee) کشور سوئیس برگزار شد. این نخستین مسابقه جام بزرگ بین‌المللی (Super-Cup) بود که بوسیله انجمن کاراته سوئیس سازماندهی شده بود. رقیبان کیوکوشین‌کا از کشورهای ژاپن، بریتانیای کبیر، هلند، مجارستان، آلمان و اسپانیا با یکدیگر به رقابت پرداختند. قبل از کسب مقام نائب قهرمانی جهان، اندی هوگ در دور فینال با حریف ژاپنی خود کنجی میدوری (Kenji Midori) به رقابت پرداخت (کنجی میدوری پنجمین قهرمان مسابقات آزاد جهانی کیوکوشین در سال 1991 شد)، اندی، زیگفرید السون از هلند را در مسابقه نیمه پایانی شکست داد. در بعدازظهر این مسابقات بدون اغراق مهیج‌ترین رقابت مسابقه‌ای بود که میان اندی هوگ و کنجی میدوری برگزار شد.

پس از دو راند طویل‌المدت، اندی هوگ بعنوان برنده مبارزه و این دوره از مسابقات اعلام شد. در سال 1989 اندی هوگ در دسته سنگین و‌زن برای دومین بار قهرمان اروپائی کیوکوشین شد. او بعنوان قهرمان برتر اروپائی سفر می‌کرد و در اردوهای تابستانی کیوکوشین بعنوان استاد، فنون ضربه فنی کاراته را آموزش می‌داد. قبل از اینکه اندی هوگ در سال 1992 برای همیشه کاراته کیوکوشین را کنار بگذارد، در مسابقات k-1 و کاراته Seidokaikan به مبارزه پرداخت، و در مقابل بهترین مبارزان و مشهورترین نامها در تاریخ کیوکوشین قرار گرفت و جنگید و فقط در چند مسابقه انگشت شمار شکست را متحمل شد. با وجود این که بیش از چند سال از جدایی اندی هوگ از سازمان کاراته کیوکوشین نگذاشته است، اما هنوز او به عنوان یک ستاره برجسته و سمبل در اذهان بسیاری از کیوکوشین‌کاران باقی است و به او به دیده احترام می‌نگرند. او به مثابه قهرمان راستینی است که بیش از یک دهه در ژاپن و دور دنیا شناخته شده است.

در همان سالی که اندی هوگ انجمن کیوکوشین را ترک کرد، در مسابقات آزاد جهانی در سبک Seido با غلبه بر Taiei Kin در بازی فینال با نتیجه 5 بر صفر به مقام قهرمانی دست یافت.

بیوگرافی و زندگینامه فرانسیسکو فیلهو قهرمان کیوکوشین:

فرانسیسکو فیلهو متولد سال 1971 در برزیل است. در آن زمان هنوز هنرهای رزمی برزیلی بخصوص جوجیتسو، وال (Val)، تودو (Tudo) و لوتالیور (Luta Liver) در سطح جهانی مطرح نبودند. فرانسیسکوکه شیفته هنرهای رزمی بود برای اولین بار در سن 12 سالگی وارد یک دوجوی کاراته می‌شود. اما نه یک دوجوی کاراته معمولی. کاراته مرحوم سوسای اویاما یعنی کیوکوشین کای. در آن هیچ کس نمی‌توانست بگوید که آینده‌ای روشن در انتظار این جوان برزیلی است که او را به قله کاراته جهانی خواهد رساند. اولین معلم او «نوبویوکی ایموری» که در برزیل تنها چند سالی تجربه مربیگری داشت خیلی زود متوجه استعداد شاگرد جدید خود شد. اگر از او بپرسید چرا کاراته را شروع کرد می‌گوید: «زمانی که بچه بودم بیشتر اوقاتم را به نگاه کردن فیلمهای هنرهای رزمی می‌پرداختم تا اینکه برادرم مرا برای اولین بار به یک دوجو برد که سرنوشت مرا عوض کرد».نیاز به از خود فراتر رفتن و جاذبه‌ای که فعالیت بدنی برای او داشت، او را بزودی راهی مسابقات و میدان مبارزه کرد. کاراته کیوکوشین کای که برای بزرگسالان بسیار سنگین و سخت است، مبارزاتی برای کاراته کودکان نیز ترتیب داد که به جوانترها آزادانه اجازه ابراز احساسات می‌داد. یکسال پس از آغاز کارش در اولین تورنمنت شرکت کرد ولی نتیجه درخشانی بدست نیاورد. اما چه اهمیتی دارد! این مسئله باعث تشویق او شد تا بهتر کار کند. در سن 14 سالگی او به نوعی شاگرد و مرید استاد ایلوری شد و در دوجوی او مشغول شد یعنی بیشتر در زندگی در دوجو سرمایه‌گذاری کرد. سالن تمرین را تمیز می‌کرد و به امور مختلف تکنیکی و تجاری رسیدگی می‌کرد تا بتدریج در روح کیوکوشین نفوذ پیدا کند. در این دوره جدید زندگی او، پیروزیهای قهرمان آینده ما مشخص‌تر بود. فیلهو می‌گوید: «از آن زمان خودم را مسئول می‌دانستم. خودم با خودم هر بار جدی‌تر و سخت‌گیر‌تر بودم و نتیجه بهتری می‌گرفتم. قهرمان کیوکوشین کای جهان به تدریج که فرانسیسکو ظرفیتش را افزایش می‌داد و در کومیته پیشرفت می‌کرد خواسته‌هایش بیشتر آشکار می‌شد. زمانی که او برای اولین بار در مسابقات قهرمانی کیوکوشین کای برزیل شرکت کرد 16 سال بیشتر نداشت. در این مسابقات سه نفر اول هر گروه به ژاپن اعزام می‌شدند. اما زمانی که فرانسیسکو برای دور آخر و مقام سوم چهارمی به زمین رفت از این موضوع آگاهی نداشت. نتیجه اینکه جزو سه نفر اول نبود. طبق گفته‌اش: «اگر آخرین مبارزه‌ام را پیروز می‌شدم به ژاپن می‌رفتم و این تجربه بسیار خوبی برای من می‌شد. اما نمی‌دانستم که مقامهای اول تا سوم به این سفر اعزام می‌شوند و مبارزه را از دست دادم». حال می‌دانیم که چگونه فیلهو به آرزویش که همان بدست آوردن این تجربه در ژاپن بود، دست پیدا کرد. سه سال پس از این مبارزه، فیلهو به شاگردی «سی جی ایزوپ»، مسئول کیوکوشین کای در برزیل، درآمد. در سال 1990 فرانسیسکو19 سال داشت و این امید جوان به همراهی مربی جدید خود وارد دنیایی متفاوت شدند. ورود به مسابقات بزرگ.در سال 1991، فرانسیسکوفیلهو به یکی از رویاهایش جامه عمل پوشانید: سفر به ژاپن. در ژاپن او با مرحوم سوسای «ماسوتاتسو اویاما» بنیانگزار سبک و مرکز کاراته کیوکوشین کای ملاقات نمود. فیلهو در اصل هیچ گاه شاگرد واقعی استاد نبود اما جو مسابقات در ژاپن و ملاقات او با برترین‌های ژاپنی دست به دست هم داد تا از او فیلهوی کنونی را بسازند. سه سال بعد در سال 1994 استاد اویاما حیات را بدرود گفت. در سال 1996، فرانسیسکوبرزیل را به قصد اقامت در ژاپن به مدت یکسال ترک می‌کند تا به تکمیل تعلیمات خود بپردازد در آن زمان او دیگر یک مبارز مشهور و بی‌چون و چرا در کاراته بین‌المللی بود. قهرمان برزیلی اکنون خواهان برترین عنوان بود. قهرمانی جهان در تمام سبکها در مسابقات قهرمانی جهان در رشته کیوکوشین کای کاراته (بدون جدول وزنی و براساس ضربه فنی) که در سال 1975 برای نخستین بار اجرا شده بود و هر چهار سال یک بار برگزار می‌شد هیچ غیر ژاپنی مقام اول را بدست نیاورده بود: در سال 1975 شاگرد استاد «اویاما» به نام «کاتسواکی ساتو» این مسابقه را برد. در سال 1979و 1984 نوبت به «ماکاتو ناکامورا» رسید. در سال 1987 «شوکی ماتسویی» با مبارزه فینال به یادماندنی مقابل «اندی هوگ» به مقام قهرمانی رسید. در سال 1991 «کنجی میدوری» با جثه‌ای متوسط به مقام اول رسید و در سال 1995 کن جی «یاماکی» برتری سنگین وزنها را با بدست آوردن مقام ششم جهان نشان داد. فیلهو با دقتی خاص نظاره‌گر مبارزات این ژاپنی‌ها بود چون اکنون حس می‌کرد دیگر نوبت او رسیده است. او صاحب تکنیک خوب، جثه‌ای متناسب و تجربه لازم برای مطرح کردن خود، بود و در ضمن با توجه به شرایط موجود احتمال دستیابی او به مقام مورد نظرش زیاد بود او در مدت 4 سال که فرصت داشت به تمرین پرداخت ژاپنی‌ها به نوبه خود خطر را احساس کردند. فیلهو در حال صعود بود در حالیکه «یاماکی» در آخر کار خود بود. اما درست در همین زمان ژاپن بود که در تمام مسابقات پیروز می‌شد: قهرمانی ژاپن تمام وزنها و قهرمانی ژاپن دسته سنگین وزنها. تیم ژاپن و در رأس آن «کازومی» خود را طی یک استاژ به مربیگری خود «ماتسویی» آماده می‌کردند. روز نهایی 7 نوامبر 1999 درتوکیو بود. فیلهو در عرض دو روز می‌بایست به 7 حریف غلبه کند تا در نهایت مقابل هاجیمه کازومی قرار گیرد. مسابقات که با حضور 45 هزار تماشاچی برگزار شد توسط «سی ایزوبه» داوری شد. اما در پایان وقت دوم اضافی مسابقه باز هم به تساوی کشید. هیچ کس نمی‌توانست یکی از دو حریف را انتخاب کند. در وزن‌کشی این دو کمتر از 10 کیلو با هم اختلاف داشتند. فیلهو (106 کیلو) و کازومی (100 کیلو). در نتیجه غیرممکن بود که پیروزی را نصیب حریف کم‌‌وزن‌تر کنند. تنها مورد باقیماند شکست اجسام بود که فیلهو در این زمینه امتیاز بیشتری داشت چون در آزمونهای اولیه، فیلهو چند چوب بیشتر از حریف خود شکسته بود. در نهایت مبارز برزیلی به عنوان برنده انتخاب شد. برای اولین بار در تاریخ کیوکوشین کای مقام اولی از چنگ ژاپنی‌ها درآمد. از این پیروزی به بعد، فرانسیسکوفیلهو نه تنها در برزیل بلکه در ژاپن که محل بدست آوردن همان مقام کازومی بود، یک قهرمان واقعی به شمار می‌رفت. یک ورود پرهیاهو در مسابقات K-1 ؛ فرانسیسکوفیلهو برای شرکت در مبارزات کیک بوکسینگ منتظر قهرمانی‌اش در مسابقات جهانی کیوکوشین‌کای بود. روابط بین انجمن کیوکوشین‌کای استاد ماتسویی و انجمن K-1 (به مسئولیت کازویوشی ایشی، پیشکسوت کیوکوشین‌کای) باعث شد که فیلهو بتواند در بزرگترین تورنمنت کیک بوکسینگ جهان مستقیماً وارد مبارزه شود.فیلهو در اولین مبارزه K-1 که در 20 ژوئیه 1997 در ناگویا برگزار شد، مقابل یکی از برترینهای کاراته و کیک بوکسینگ قرار گرفت: اندی هوگ. این دو مرد یک بار دیگر هم در مسابقات قهرمانی کیوکوشین‌کای جهان که در سال 1991 در توکیو برگزار شده بود همدیگر را ملاقات کرده بودند. در آن روز اندی که در مسابقات قهرمانی قبلی نایب قهرمان شده بود (1987) تصمیم جدی برای پیروزی در مسابقات جهانی داشت. اما در دومین راند این تورنمنت تاریخی، اندی که بسیار به خود مطمئن بود با یک ضربه دورانی پای فیلهو که به صورتش وارد آمد ضربه فنی شد. اما ضربه فنی سبک که بلافاصله از روی زمین بلند شد و نه ضربه فنی که گروه پزشکی مجبور به مداخله شوند.بنابراین روز 20 ژوئیه برای اندی روز انتقام بود. اندی در مسابقات K-1 صاحب تجربه بود اما فیلهو چندان به این مسئله توجه نمی‌کرد. او با یک ضربه قوی چپ اندی را برای بار دوم در راند اول ضربه فنی کرد. او در سال 1998 مقابل «ری‌سیفو» مساوی کرد و در برابر پیتر آرتز در مسابقات 18 ژوئیه 1998 در ناگویا پیروز شد. در روز 25 آوریل 1999 در یوکوهاما در مسابقات k-1 فیلهو بار دیگر در راند اول قهرمان قهرمانان کیک بوکسینگ، ارنستو هوست را ضربه فنی کرد. این بار هم با یک سیکن مواشی چپ. در روز 23 آوریل سال 2000 در ورزشگاه «اوزاکا»، او مقابل ژروم لوبنر قرار گرفت. نتیجه: در راند اول به طرز غیر قابل باوری ضربه فنی شد. بعد از این مسابقه، حریف برزیلی که به شدت شوکه شده بود مدتی از مسابقات عقب کشید. این در حالی است که اغلب تصور می‌کردند او از وقایع و مسابقات k-1 دور افتاده است اما در 8 دسامبر 2001 او در مسابقات جایزه بزرگ k-1 تا مرحله فینال پیش رفت و بعد از مغلوب کردن «پیتر آرتز» و «آلکسی ایگناشوف»، مقابل «مارک هانت» با از دست دادن امتیاز مبارزه را واگذار کرد.فرانسیسکو سومین کاراته‌کایی بود که بعد از «ما آزاکمی ساکائه» (با شکست مقابل آرتز در سال 1994) و اندی هوگ (با پیروزی در سال 1996) به مسابقات فینال جایزه بزرگ k-1 دست یافت.

فرزاد فروزان:

فرزاد فروزان تقریباً نزدیک به 15 سال در تیم ملی حضور داشته است .

در سال 1363 کیوکوشین را زیر نظر کانچو یوسف شیرزاد آغاز می کند و پس از سالها تلاش به قهرمانی های فراوانی رسیده است.

فرزاد فروزان از قهرمانان صاحب نام کشورمان که بیشترین عنوان قهرمانی را کارنامه ی خود به ثبت رسانده است با 40 سال سن و کوله باری از تجربه در برابر تاداکانی توکودا از ژاپن قرار گرفت. فروزان تنها ایرانی است که تجربه 4 بار حضور در مسابقات جهانی 1995، 1999، 2003 و 2007 را تجربه دارد.

از مبارزات مهم او می توان مبارزه او با فرانسیسکو فیلهو از برزیل ، کیمورا و اکیدا از ژاپن و در داخل کشور نیز ، با حریف هایی همانند : مجید حنائی ، حسین حسین زاده ،داود دانشور ، بهمن بور بور ، حسن اشرفی ، علیرضا شاه عبد العظیمی ، ابولفضل موسوی ، آرش شریفی و ... ذکر کرد.

مقامات به دست آمدهء فرزاد فروزان :

۹ بار مقام اول استان فارس از سال ۱۳۷۰ تا ۱۳۸۰

مقام اول مسابقات قهرمانی کشوری در سال های ۱۳۷۴ ، ۱۳۷۵، ۱۳۷۶، ۱۳۷۷، ۱۳۷۸، ۱۳۷۹، ۱۳۸۰، ۱۳۸۱ در سنگین وزن.

نایب قهرمان سبک های آزاد در سنگین وزن ۱۳۸۲.

مقام اول مسابقات بین الملی دهه فجر در سالهای ۱۳۷۲، ۱۳۷۴، ۱۳۷۷.

مقان اول مسابقات خاورمیانه لبنان در سالهای ۱۳۸۰، ۱۳۸۲.

مقام اول سه دوره مسابقات قهرمان قهرمانان در سالهای ۱۳۸۱، ۱۳۷۸، ۱۳۷۴.

نایب قهرمان مسابقات قهرمان قهرمانان در سال ۱۳۷۵

مقام سوم کشوری در سال ۱۳۷۵

افتخار شرکت در چهار دوره مسابقات ژاپن در سالهای ۱۹۹۵، .2007۱۹۹۹،۲۰۰۳

و بزرگترین افتخار او عضویت در ۵ مرد برتر جهان و نفر اول آسیا از طرف کانچو ماتسویی در سال ۲۰۰۱ در ژاپن و در سال ۱۳۸۰ تجلیل از قهرمانی های او در مسابقات کشوری بزرگسالان و ستارهء مسابقات قاره آفریقا از طرف کانچو مانسویی در سال ۱۳۷۶.

امیرهوشنگ شاه‌قلعه‌ای:

امیرهوشنگ شاه‌قلعه‌ای قهرمانی است که اگر از او بعنوان پهلوان یاد کنیم دور از نظر نخواهد بود چرا که وی خصوصیات یک پهلوان را به خوبی دارا می‌باشد. او متاهل و دارای یک فرزند دختر می‌باشد وی یکم شهریور یکهزار و سیصد و چهل و شش در گرمسار دیده به جهان گشود او در خانواده‌ای نسبتاً پرجمعیت پرورش یافته پدرش نظامی بوده او حمایت‌های برادرانش را در پیشرفت ورزشی‌اش موثر می‌داند

 برای شاه‌قلعه‌ای داشتن یک باشگاه به آرزو بدل گشته وی ورزش را با فوتبال آغاز کرده و توانسته در تیم دسته سوم تهران (سپهر) توپ بزند دست تقدیر باعث شد تا به ورزشهای رزمی روی آورد و در سال 1361 در سن پانزده سالگی با شیهان مسعود همایونپور کیوکوشین کاراته را آغاز کند سال 1368 سالی پربار برای وی بود، چرا که در این سال او توانسته دان یک خود را در کاراته اخذ و در کنار فعالیت ورزشی ازدواج هم بکند از دیدگاه امیر ورزش جزئی از وجود او می‌باشد و هرگز نمی‌تواند از کاراته دوری گزیند، هدفش را سلامتی خود و جذب جوانان به سوی ورزش می‌داند فکر می‌کند چیزهایی که می‌خواسته بدست آورده اما امکانات نداشته، چند کشور خارجی از وی درخواست حضور و تدریس کاراته را داشته‌اند، اما ایران را با هیچ جای دنیا عوض نمی‌کند.

او معتقد است برای رسیدن به آمادگی لازم برای حضور در مسابقات روزی 6 ساعت تمرین می‌کند و در حال حاضر هم روزانه 3 ساعت تمرین می‌کند او معتقد است برای قهرمانی تمرین ملاک اصلی نیست چند فاکتور برای قهرمان شدن لازم است که عبارتند از اعتماد به نفس، تمرین خوب و مرتب وحریفان تمرینی هم بسیار مهم هستند تکنیک دلخواه امیر شاه‌قلعه‌‌ای نترسیدن است پس از این تکنیک با تکنیک شیتا ضربه به آبگاه‌زدن را بیشتر دوست دارد.

عناوین وی عبارتند:

عناوین داخلی:

قهرمان سبک‌های آزاد سال 83 و 84

عضو تیم ملی سبکهای آزاد سال 82

مقام اول کشوری 1382 (کیوکوشین)

مقام اول قهرمان قهرمانان 82-83-84 کیوکوشین

مقام سوم بین‌المللی اروپا 1382

عناوین خارجی:

دارنده کاپ قدرت مسابقات بین‌المللی خاورمیانه 81

نفر دوم مسابقات جهانی وزنی ژاپن- توکیو 84،

نفر دوم مسابقات بین‌المللی ایران- تهران 84

حضور در مسابقات کاپ اویاما- روسیه 83